Είμαι Μελομακαρονάς, τι να κάνουμε!

Σαν βγεις στον πηγαιμό για τις γιορτές δεν θα γυρίσεις πίσω ο ίδιος! 
     
 Με το πέρας της περίοδου αυτής θα έχεις σίγουρα βάλει κανένα κιλάκι παραπάνω, όλο και κάποιο καρύδι θα έχει μείνει κολλημένο στο δόντι και η κλασική χειρονομία των γιορτών "τσιμπάω και φεύγω" θα σε καταδιώκει και θα συνεχίσει να σε χαρακτηρίζει για ακόμη λίγο !

Πως θα περάσεις τα Χριστούγεννα ; 



Δεν είναι δύσκολο να απαντήσεις...



φαγητό, ποτό, ξενύχτι, δώρα και έξοδα, τραπέζια με συγγενείς που είχες ξεχάσει ότι υπάρχουν και συγγενείς που θέλεις να ξεχάσεις ότι υπάρχουν, τρέξιμο απο δω, τρέξιμο από κει, να προλάβεις να δεις και να κάνεις όλα αυτά τα ωραία που γίνονται τα Χριστούγεννα!







Μην αγχώνεσαι και μη πέσεις στην παγίδα τους, το μυστικό και όλη η ουσία των γιορτών -με το ζόρι πρέπει να περάσεις τέλεια και να χαμογελάς- βρίσκεται μέσα στα ντουλάπια σου, πάνω στα ράφια σου και κυρίως στην ανιδιοτελή ζεστασιά του φούρνου σου ! Μείνε σε αυτά και δώσε λίγη από την χριστουγεννιάτικη αγάπη σου στις ζάχαρες, στα μέλια, στα αμύγδαλα , στα βούτυρα και τα δαμάσκηνα! Spread the love!
Μην φοβηθείς! Το σύμπαν θα στο ανταποδώσει...αν το θυμηθεί!

Έχεις πολλές επιλογές και αναλόγως τα γούστα είναι δεδομένο ότι θα περάσεις αρκετό από τον χρόνο των άγιων τούτων ημερών στην κουζίνα παρέα με γεύσεις και μυρωδιές, μέχρι το δέρμα σου να ποτίσει  και οι γείτονες να αρχίσουν να χτυπούν τα κουδούνια..για να σου τα ψάλλουν !

Μακαρόν, Μακαρόνια και Μελομακάρονα !

Ανάμεσα σε κουραμπιέ και μελομακάρονο επέλεξα να μιλήσω για τα δεύτερα γιατί είναι πιο εύκολα να γίνουν, τα υλικά είναι πιο φτηνά, δεν λερώνουν όσο οι κουραμπιέδες και κυρίως δεν χρησιμοποιείς την λέξη 'μελομακάρονο ' για να υποτιμήσεις κάποιον !
Δεν ήταν το καλύτερο μου μέχρι πρόσφατα, πιστεύω ότι πριν τα 20 μου χρόνια δεν εκτιμούσα κανένα γλυκό που δεν είχε σοκολάτα...ευτυχώς μεσολάβησαν άλλα 6 χρόνια...

Μέλι και καρύδι από την φύση τους αφροδισιακά δίνουν πόντους στο μελομακάρονο..ενώ το λάδι θα βοηθήσει λίγο παραπάνω στο να τα φάτε χωρίς τόσες πολλές ενοχές και χωρίς παύσεις ! Έτσι κάνω και γω...
είμαι μελομακαρονού τι να κάνουμε ;

Και γιατί παρακαλώ Μελομακάρονο ; 

Μελομακάρονο που δεν έχει καμία σχέση με τα μακαρόνια με μέλι, αν και θα ήταν μια ενδιαφέρουσα προσέγγιση! Μακαρόνι κατά την ελληνική λέξη "μακαρωνία" (μακαρία+αιωνία) που σημαίνει νεκρώσιμο δείπνο με βάση τα ζυμαρικά...μπρρρρ!
Και μακαρωνία από την αρχαία ελληνική λέξη μακαρία,ψυχόπιτα,μικρός άρτος που διανέμεται κατά την ταφή ή το μνημόσυνο. Στους νεότερους χρόνους ένα γλύκισμα που έμοιαζε με τη μακαρία βουτήχτηκε στο μέλι και γι αυτό ονομάστηκε μελομακάρονο.
Το γαλλικό μακαρόν (μπισκότο από ασπράδι αυγού,αμυγδαλα,ζάχαρη) πήρε το όνομα του από την ιταλική λέξη  maccarone (maccare=κόβω) γύρω στο 1500 .

Υλικά για Μελομακάρονα 

Λάδι                                 2 ποτήρια νερού                                  ΣΙΡΟΠΙ
Νερό                                 μισό ποτήρι                  
Αλεύρι                              4 ποτήρια                                          2 ποτήρια νερό
Σιμγδάλι(ψιλό)                4 κουτ.σούπας                                  2 ποτήρια ζάχαρη
Βaking Powder                 2 κουτ.σούπας                                 2 ποτήρια μέλι,2 ξυλάκια κανέλας
Ζάχαρη                             1 ποτήρι                                             φλούδες πορτοκαλιού
Χυμός από 2 πορτοκάλια και το ξύσμα τους
Κανέλα                            4 κουτ.γλυκού
Γαρίφαλο (τριμμένο)      1 κουτ.γλυκού
Μοσχοκάρυδο                 2 κουτ.γλυκού
Καρύδι                             όσο προτιμάτε
Κονιάκ                             1 σφηνάκι      


Μην ξεχάσετε να :

-ανακατέψτε ξεχωριστά τα υγρά υλικά με τα μπαχαρικά και ξεχωριστά τα στερεά. Δεν χρειάζεται πολύ ανακάτεμα,αρκούν λίγες κινήσεις!

-το μέγεθος εξαρτάται από τα γούστα σας, προσωπικά προτιμώ να τα φτιάχνω σε μέγεθος μπουκιάς
-ψήστε τα στους 185 βαθμούς Κελσίου για 20-25 λεπτά ανάλογα το μέγεθος.

-σιροπιάστε αμέσως σε κρύο σιρόπι βουτώντας τα για λίγη ώρα, τα ζεστά μελομακάρονα θα το ρουφήξουν σαν σφουγγάρι.Μετά το σιρόπιασμα βάλτε τα πάνω σε μία σχάρα για να φύγει το περιττό.


-αποτελειώστε τα με μέλι και καρύδια!

Αν είστε εξαιρετικά λιγούρηδες...εννοώ μερακλήδες, μπορείτε να ρίξετε σοκολάτα από πάνω ή να προσθέσετε δαμάσκηνα!

Καλή επιτυχία και καλή διασκέδαση !

Μια φορά και ένα...ρυζόγαλο!

Μία βροχερή νύχτα του χειμώνα...

Μια παρέα φίλων...

 Ένα banoffee (το γλυκό της πρώτης ανάρτησης)...

  Ένας υπολογιστής και ένα κορίτσι...

 Πολλά λόγια....(πολλά όμως!)

                                                         

                                                                       Kαι μετά το γλυκοχάος!

Κάπως έτσι γεννήθηκαν οι Sugarologies...που έγιναν μέρος της γλυκοζωής μου και έκαναν τους φίλους μου ακόμα πιο φίλους μου!

Την προηγούμενη Δευτέρα συνέβη κάτι πολύ σπουδαίο για τις Sugarologies.
Βγήκαν από το καβούκι τους ή καλύτερα από την κουζίνα τους και συστήθηκαν με δόξα και τιμή σε κόσμο έξω από τον δικό τους. Μία βιβλιοθήκη τις φιλοξένησε και τις γνώρισε σε γλυκολάτρες και μη, ενώ πάνω σε ένα πανί προβολής ξετυλίχτηκε η ιστορία των γλυκών της Θεσσαλονίκης. 

Παρουσιάσαμε την αγαπημένη μπουγάτσα (οι Σέρρες μιλάνε καλύτερα για αυτήν), τα συμμετρικά τρίγωνα Πανοράματος, τα μυρωδάτα τσουρέκια, τα σερμπέτικα σιροπιαστά με πρωταθλητές τα κουρκουμπίνια, τις τουλούμπες και τα ροξάκια, τα παραδοσιακά γλυκά του κουταλιού και τα λουκούμια...ενώ δεν ξεχάσαμε τον χαλβά με σιμιγδάλι, το τρεμουλιαστό γαλακτομπούρεκο και τα φρέσκα ροδίνια.

Ειδική μνεία έγινε για το ρυζόγαλο,ένα πολύ παλιό σπιτικό γλυκό και δικό μου αγαπημένο που με το τέλος της παρουσίασης αναδείχτηκε σε κέρασμα της βραδιάς!

Ήρθε λοιπόν η ώρα να μιλήσω για τις κρέμες και πιο συγκεκριμένα για το ρυζόγαλο, που εντάξει μπορεί να μην είναι Το Απόλυτο Γλυκό ή να μην "πουλάει" επειδή έχει πολύ γάλα και καθόλου σοκολάτα αλλά σε μένα θυμίζει τα χρόνια στο νηπιαγωγείο που το έτρωγα για δεκατιανό και στο τέλος είναι τόσο παραδοσιακό και διαχρονικό που μια υπενθύμιση της γεύσης του θα με έκανε να χαμογελάσω !

Βράσε ρύζι...με γάλα και στην κορφή κανέλα ! 
Κάπως έτσι περιγράφεται με απλά λόγια η παρασκευή του ρυζόγαλου!
 Ανά τον κόσμο είναι γνωστό σαν πουτίγκα ρυζιού και σε κάθε χώρα που μαγειρεύεται το βρίσκουμε με διαφορετικές συνταγές από αυτή που εμείς ξέρουμε. Παραλλαγές και διαφοροποιήσεις υπάρχουν στα υλικά :

• ΡΥΖΙ ( κοντόκοκκο ή μανρύκοκκο, γλασέ, καρολίνα, μπασμάτι, καφέ ή μαύρο )
• ΓΑΛΑ (πλήρες ή με χαμηλά λιπαρά, συμπυκνωμένο, κρέμα γάλακτος, γάλα καρύδας κλπ)
• ΜΠΑΧΑΡΙΚΑ ( κανέλλα, πιπερόριζα, μοσχοκάρυδο,γαρίφαλο, βανίλια)
• ΖΑΧΑΡΗ (λευκή κρυσταλλική, καστανή, εναλλακτικά προσθέτουν φρούτα,σταφίδες,μέλι)

Επιπλέον τη διαφορετική γεύση στο ρυζόγαλο μπορούν να δώσουν το ξύσμα από λεμόνι ή πορτοκάλι,τριμμένο φυστίκι Αιγίνης,ροδόνερο,μαστίχα,κρόκος Κοζάνης κ.α

M'halbi (Αλγερία) Πουτίγκα ρυζιού με κανέλα και ροδόνερο
Tsampodaro (Φιλιππίνες) Πουτίγκα ρυζιού με σοκολάτα
Payasam (Nότια Ινδία) Αργοβρασμένο ρύζι σε γάλα,ζάχαρη και πολλά καρύδια
Arroz doce (Πορτογαλία) Με ρύζι,γάλα,ζάχαρη,αυγά,κανέλα,φλουδες λεμονιού
Milchreis (Γερμανία)Με ρύζι,γάλα,ζάχαρη,κανέλα,σάλτσα μήλου,κεράσια
Sütlaç (Τουρκία) Ζεστό ή κρύο,γίνεται στον φουρνο,ως γλυκαντική ουσία χρησιμοποιείται ζάχαρη ή πετιμέζι
Στην Αγγλία είναι δημοφιλές γλύκισμα και αγαπημένο στα παιδιά, από τα χρόνια της Βασίλισσας Βικτώριας...επίσης αναφέρεται σε έργο του Charles Dickens.
Arroz con dulce ( Πουέρτο Ρίκο)
Με γάλα καρύδας,ινδοκάρυδο,βούτυρο,σταφίδες,τζίντζερ,βανίλια,ζάχαρη,καρύδια και ξυσμα λεμονιού

Έτσι το κάνουν στις Ινδίες !!

ΤΙ ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΡΥΖΟΓΑΛΟ ; 

-Οι ρίζες προέλευσης και ιστορίας του ρυζόγαλου φτάνουν μέχρι την αρχαιότητα. Από τότε σχετιζόταν με την καλή διατροφή ενώ βρέθηκε να αναφέρεται σε περισσότερα κείμενα ιατρικού περιεχομένου παρά σε βιβλία συνταγών κυρίως για την ευεργετική του δράση στην αντιμετώπιση στομαχικών διαταραχών!

-Στην Δύση γνωρίσαμε το ρυζόγαλο χάρη στην Μέση Ανατολή και την Περσία .
Firni για την Ινδία (εισαγωγή από τους Μογγόλους) ή Shola για το Ιραν και Αφγανιστάν.Η Ευρώπη έφτιαχνε ρυζόγαλο με γάλα κατσίκας από την εποχή της Αρχαίας Ρώμης. Κατά τον Μεσαίωνα γνώρισε στιγμές δόξας αφού έγινε γλυκό πολυτελείας !

-Στην Ελλάδα το ρύζι έγινε γνωστό μετά την εκστρατεία του Μ.Αλέξανδρου στην Ινδία.
Στα χρόνια του Βυζαντίου το ρυζόγαλο ονομάστηκε " γλυκό των πλουσίων ". Περνώντας τα χρόνια άρχισε να εκτιμάται ακόμη περισσότερο η διατροφική του αξία και οι μαμάδες το έκαναν αναπόσπαστο στοιχείο της ανάπτυξης των παιδιών!


ΧΟΡΤΑΣΤΕ ΓΝΩΣΕΙΣ ΕΔΩ

Το κανελώνετε το ρυζόγαλο ; 

Η κανέλα είναι η κολλητή του ρυζόγαλου! Αν και από μόνο του στέκεται με άνεση σε τραπέζι με καλεσμένους, δεν θα περάσει απαρατήρητη η απουσία της κολλήτης κανέλας. Δοκιμάστε να βράσετε το γάλα με ξυλάκια κανέλας αν όχι με κάποιο άλλο μπαχαρικό και στο σερβίρισμα να πασπαλίσετε μέχρι να χορτάσει το μάτι σας!

Η συνταγή για το ρυζόγαλο με μέλι ....Ακολουθήστε τις οδηγίες και εμπιστευτείτε τις εικόνες!!
Αμέσως μετά δείτε και ΑΥΤΟ...
They draw and cook

Η δικη μου συνταγή για το ρυζόγαλο...και η πιο πετυχημένη !

ΤΑ ΥΛΙΚΑ 1 λίτρο γάλα 250 γρ κρέμα γάλακτος 50 γρ. ζάχαρη φλοίδες από 1 λεμόνι 100 γρ. ρύζι γλασέ Κανέλα για το πασπάλισμα Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ Σε μία κατσαρόλα βάζουμε το γάλα, το ρύζι, τις φλοίδες από το λεμόνι και την τοποθετούμε στη φωτιά. Αφήνουμε να σιγοβράσουν για 20 λεπτά περίπου μέχρι να δέσει το ρυζόγαλο. Κατεβάζουμε από τη φωτιά και ρίχνουμε τη ζάχαρη. Ανακατεύουμε και τοποθετούμε την κατσαρόλα σε ένα σκεύος με παγάκια. Συνεχίζουμε το ανακάτεμα ώσπου το ρυζόγαλο κρυώσει. Με αυτόν τον τρόπο δεν πιάνει κρούστα και γίνεται βελούδινο,μεταξένιο και όλα αυτά! Σερβίρουμε πασπαλίζοντας με λίγη κανέλα και μετά αρπάζουμε κουτάλι και βουτάμε ! Καλή επιτυχία

In Cake we trust !

"

Marie Antoinette, "Let Them Eat Cake"

Μου αρέσουν τα cakes, πάντα μου άρεσαν...δεν ήμουν ποτέ από αυτούς που έλεγαν θα φάω μόνο με βανίλια ή μόνο με σοκολάτα ή μόνο το μέσα ή μόνο την κόρα με το γλάσο...α πα πα! Πάντα του έδινα την χαρά να το απολαύσω και να του φερθώ όπως του πρέπει..και γι'αυτό έχω διατηρήσει μέχρι και σήμερα μία σχέση εμπιστοσύνης μαζί του, ώσπου τώρα έφτασε η ώρα να ΥπερSugarολογήσω για την ύπαρξή του !

Μετά από μια μικρή έρευνα που έκανα στον περίγυρο μου συμπέρανα ότι το cake ή ελληνιστί κέικ ή "κέκ" σύμφωνα με την γιαγιά, αποτελεί για τους περισσότερους ένα γλυκό ψωμί...και ως εκεί. Το αρτοσκεύασμα θα το βρουν μπροστά τους πολλές φορές κατα την διάρκεια της ημέρας, στον φούρνο το πρωί,στην δουλειά όλο και κάποια συνάδελφος θα έχει φέρει να κεράσει,στον απογευματινό καφέ πριν επιστρέψεις στο σπιτικό ,όπου και εκεί η Μάνα θα το προσφέρει με περίσσια ζεστασιά! Και θα το φας, θα το ριμάξεις δηλαδή και δε θα μείνει ψίχουλο για ψίχουλο...αλλά ως εκεί. Θα είναι πάντα για σένα το γλυκό ψωμί της νιότης σου, χωρίς πολλά φτιασίδια και όχι για πολλά γκαλά. ΤΙ ΚΡΙΜΑ!!!


Ορμώμενη από τα καθόλου ενθαρρυντικά αποτέλεσματα της ερευνάς μου για το cake σκέφτηκα να του αφιερώσω χρόνο και χώρο στον πάγκο της κουζίνας μου και να το κάνω το δόλιο να αισθανθεί ολίγον τι βασιλιάς ή κάτι σαν million dollar cake!$$$

Cake για όλους!
Με το συγκεκριμένο γλυκό μπορείς να κάνεις την φιγούρα σου και να αναδειχτείς σε μεγάλο δημιουργό της κουζινικής.Δεν θα σε δυσκολέψει ιδιαίτερα να το φτιάξεις αφού από πλευράς υλικών είναι αρκετά απλό ( η βασική συνταγή ) , η τεχνική από την άλλη έχει να κάνει αποκλειστικά και μόνο με μία λέξη : ΑΕΡΑΣ!
Η γιαγιά κρύβεται και πάλι πίσω από αυτό το γλυκό...και μετά η μαμά. Η καθεμία με την δική της συνταγή και την δική της φιλοσοφία στην κουζίνα...
H πρώτη χρησιμοποιούσε κάκαο, μπόλικα αυγά , συνήθως έβαζε χέρι , το έψηνε στην κυκλική φόρμα που πάντα μου θύμιζε σαμπρέλα και φυσικά το αποτέλεσμα ήταν ένα κέικ μπόμπα-τρέξε να σωθείς,ενώ η όλη διαδικασία κρατούσε περισσότερο από 1,5ώρα για να σε κάνει να σπαρταράς περιμένοντας.Η νεότερη κουζινομάχος προσθέτει σταγόνες σοκολάτας, χρησιμοποιεί μίξερ γιατί βιάζεται,τα αυγά τα μειώνει κάθε επόμενη φορά-ενώ αυξάνει την δόση του baking powder, στα καλύτερα της θα το φτιασιδώσει και με λίγο γλάσο και έξω από την πόρτα(μυξιάρικα!)

giagia's style

mama's style
 

my style

Προς το παρόν δεν έχω καταλήξει σε καμία από τις παραπάνω κουζινικές συμπεριφορές όσον αφορά στο cake...κάθε φορά μαζί του είναι σαν την πρώτη φορά..λίγο αμήχανη στην αρχή αλλά στο τέλος  φτάνουμε στο σημείο των παλαβών πειραματισμών και των τρελών συνδυασμών.


 Όσα βαριέστε να διαβάσετε,αλλά θα θέλατε να μάθετε για το cake

• Η ιστορία των ευρωπαϊκών κέικ και των γλυκισμάτων φούρνου άρχισε από τη Μέση Ανατολή.

• Τα πρώτα κέικ ψήθηκαν από τους Αιγυπτίους, έμοιαζαν πολύ με το ψωμί και περιείχαν μέλι και ξηρούς καρπούς.
• Υπάρχουν ενδείξεις ότι ο όρος cake προέρχεται από τη λέξη kaka των Βίκινγκς και άρχισε να χρησιμοποιείται στην Αγγλία από τον 13ο αιώνα.
• Οι ''πρόγονοι'' των σημερινών κέικ άρχισαν να ψήνονται για πρώτη φορά στα μέσα του 17ου αιώνα στην Ευρώπη.
• Οι αρχαίοι Έλληνες ανακάτευαν κουκουνάρια, καρύδια, χουρμάδες, αμύγδαλα, παπαρουνóσπορο και έφτιαχναν πίτες που αποκαλούσαν ''πλακούντες''. Η συνταγή του γλυκίσματος πέρασε στους Ρωμαίους, που το ονόμασαν "placenta".
• Για περισσότερες άχρηστες ή και χρήσιμες πληροφορίες πατήστε ασκόπως το κομβίον 
• Επίσης CAKE είναι μια ωραιότατη μπάντα, πολύ μου άρεσε, δεν την ήξερα και θα τραγουδήσουμε μαζί τους αυτό : 

I CAKE, YOU BAKE

Πριν κατευθυνθείτε στην κουζίνα, προτείνω να μάθετε τι θέλετε...2 κατηγορίες κέικ υπάρχουν και είναι και οι δύο για σας! Κάντε την επιλογή σας...

1. Το αφράτο κέικ χωρίς πολλά λιπαρά
Κέικ με βάση τα αυγά-ζάχαρη-αλεύρι. Το φούσκωμα του κέικ προέρχεται από το καλό χτύπημα των αυγών με την ζάχαρη. Συνεχίζουμε προσθέτοντας την γεύση που θέλουμε να έχει το κέικ μας (σοκολάτα, βανίλια, πορτοκάλι, κανέλλα κ.λ.π), το λιωμένο βούτυρο ή αραβοσιτέλαιο και τέλος το αλεύρι.

2. Το λιπαρό κέικ - πιο γεμάτο στην γεύση και πιο συμπαγές
Κέικ με βάση το βούτυρο-ζάχαρη- αυγά. Το φούσκωμα του κέικ προέρχεται από το baking powder που πρέπει να ανακατευτεί με το αλεύρι. Απαιτεί πολύ καλό χτύπημα του βουτύρου με την ζάχαρη, κάνοντας ένα καλά μαλακό και αφράτο μίγμα. Συνεχίζουμε προσθέτοντας ένα -ένα τα αυγά, την γεύση που θέλουμε να έχει το  κέικ μας (σοκολάτα, βανίλια, πορτοκάλι κ.λ.π)  και στο τέλος το αλεύρι με το baking powder.

Επειδή οφείλω να διευρύνω το αναγνωστικό κοινό των sugarologiwn,σκέφτηκα να βάλω και κάτι που θα συνδυάζει τις ''Γλυκιές Αλχημείες'' και τους ''4 ΤΡΟΧΟΥΣ"...προσπάθησα!

 MY BAKE, MY CAKE!

Η συνταγή είναι μια μίξη γιαγιάς-γιατί έβαλα χέρι-, μαμάς-γιατί έβαλα σοκοπάστα nutella και δικιά μου για όλα τα υπόλοιπα.

ΥΛΙΚΑ
1 φλυτζάνι τσαγιού βούτυρο που έχει μείνει εκτός ψυγείου
1 και 1/2 φλ.τσαγ. ζάχαρη (όχι άχνη)
5 αυγά
1 βανίλια
λίγο κονιάκ (έλεγε η γιαγιά εγώ έβαλα λικέρ αμαρεττο)
2 γεμάτες κουταλιές σούπας σοκοπάστα Nutella
3 και 1/2 φλ.τσαγ. αλεύρι 
3 κουταλάκια του γλυκού baking powder
λίγο αλάτι

Βάλτε μίξερ στην πρίζα και αφήστε να μονομαχήσουν το βούτυρο με την ζάχαρη για 5 λεπτά ώσπου να γίνουν ένα και να εξαφανιστεί η ζάχαρη. Ρίξτε τα αυγά ένα ένα, χτυπήστε τα. Ήρθε η ώρα για χέρι-προσθέστε βανίλια και κονιάκ και τη σοκοπάστα και λίγο λίγο το αλεύρι,που έχει συνευρεθεί με το αλάτι προηγουμένως,ανακατεύοντας απαλά απαλά και αεράτα για να μην χάσει το φούσκωμα του. BAKING TIME! Βουτυρώστε και αλευρώστε πολύ καλά μια φόρμα για κέικ και ψήστε στην μεσαία σχάρα,στις αντιστάσεις, όχι αέρα για 50 με 60 λεπτά στους 170 oC . Κάντε το test με την οδοντογλυφίδα το τελευταίο δεκαλεπτο για να δείτε αν είναι έτοιμο. Μην το βγάλετε από την φόρμα πριν το μισάωρο..υπομονή! Το δικό μου ήταν..και από πάνω άπλωσα και λίγη μαρμελάδα βερίκοκο που είχε βαρεθεί στα αζήτητα του ψυγείου!

ΤΙ ΔΕΝ ΠΗΓΕ ΚΑΛΑ ;
1. Δεν χτυπήσαμε καλά τα αυγά με την ζάχαρη -για το αφράτο κέικ.
2. Βάλαμε λιγότερο από το απαιτούμενο baking powder, για το λιπαρό κέικ.
3. Δεν ήταν καλά προθερμασμένος ο φούρνος μας.
4. Ο φούρνος δεν έπρεπε να ανοίξει παρά μετά από 20-30 λεπτά ψήσιμο.
5.Δεν είχαμε διάθεση.
6.Δεν διαβάσαμε εδώ

HAPPY BIRTHDAY...CAKE!

Πίσω από την τούρτα γενεθλίων κρύβονται μάλλον οι αρχαίοι Έλληνες. Έφτιαχναν ένα είδος γλυκού ψωμιού με μέλι σε στρογγυλό σχήμα και το πρόσφεραν στη θεά της σελήνης, την Άρτεμη. Το κέικ συμβόλιζε το φεγγάρι και τις αλλαγές του, το στόλιζαν μάλιστα με κεριά, την πανσέληνο, για να λάμπει όπως η σελήνη. Άλλοι πάλι πιστεύουν ότι οι Γερμανοί επινόησαν την τούρτα όταν καθιέρωσαν την γιορτή των παιδικών γενεθλίων. Εμπλουτίστε τις γνώσεις σας με αυτό

Το κέικ είναι σαν την ζεστή παντόφλα του χειμώνα που θα την χαρείς να την φορέσεις γυρίζοντας σπίτι και θα την εκτιμήσεις διπλά που στέκεται πιστή κοντά σου! Άντε μην ξεχνάτε τους καλούς σας τρόπους και μην χαραμίζεστε μόνο στις τρούφες,τις σοκολατίνες και τα μπακλαβαδάκια...το πιο ζεστό γλυκό ψωμί είναι το CAKE και βρίσκεται κάπου εκεί έξω...

Επί το Έργον...

 Όταν τελειώνει το καλοκαίρι...αρχικά οφείλεις να το συνειδητοποιήσεις...τα κλάματα δεν θα σε βοηθήσουν, οι αριθμοί μπορεί!

Και ξεκινάς να μετράς...

1.τις ημέρες της άδειας σου που πέρασε και χάθηκε

2.τα παγωτά που έφαγες χωρίς ίχνος τύψεων

3.τα παγωτά που δεν έφαγες και θα έπρεπε να είχες φάει

4.τα παιδάκια και τις μανάδες τους που θα ήθελες να είχες σκοτώσει στην παραλία

5.τα ματωμένα σημάδια στους τοίχους-δείγμα της μεγάλης σου ευστοχίας στο χτύπημα υπερδραστήριου κουνουπιού

6.τα κοχύλια που μάζεψες και έκανες κολιέ

7.τις μπύρες που κατέβασες σε χρόνο ρεκόρ ντάλα μεσημέρι

8.τις φορές που σκέφτηκες τον χειμώνα και τις θερμοκρασίες του..

και άλλα τόσα νούμερα που βρέθηκαν μπροστά σου και τώρα στην πόλη τα αναπολείς!

Προσωπικά ουδεμία σχέση δεν απέκτησα με όλα τα παραπάνω,ίσως κάτι λίγο με τα παγωτά που έφαγα και δεν έφαγα και τα κουνούπια που μου φέρθηκαν άτιμα φέτος!

Τους προηγούμενους μήνες είχα Έργον και μάλιστα σοβαρό.Έτσι λοιπόν θυσίασα τις καλοκαιρινές χαρούλες και το καθιερωμένο ''σαν την Χαλκιδική δεν έχει'',για να γνωριστώ με μια κουζίνα και τους ανθρώπους της και να ανακαλύψω τι εστί Έργον...

Δεν είναι εύκολο άθλημα η κουζίνα,έχει άγχος,πίεση,νεύρα,ατυχήματα,ξενύχτια,δυνατή μουσική,ελάχιστα σκουπίδια(?) και 1 εώς 2 σπασμένα πιάτα(??)...μα πάνω από όλα η δουλειά μέσα σε μια κουζίνα έχει γεύσεις και μυρωδιές, έχεις πολλά να μάθεις εκεί και εγώ το φετινό καλοκαίρι ένιωσα πιο σοφή κατά μία έννοια...

Αυτή την φορά δε θα sugaroλογήσω πολύ...τα γλυκά μου θα με συναντήσουν στην επόμενη ανάρτηση! Όχι πως δεν φτιάξαμε γλυκά αυτό το καλοκαίρι...φτιάξαμε και μάλιστα σε ποσότητες που δεν ήμουν συνηθισμένη μαζί τους,ούτε και αυτές με μένα.

Στο τέλος τα πήγανε περίφημα και καταφέρανε να ανταπεξέλθουν όλες τις αντιξοότητες και τα μαρτύρια που πέρασαν στα χέρια μου ! Ιστορικές στιγμές έζησαν κοντά μου ένα ελληνικότατο λευκό τυροcake με γλυκό τριαντάφυλλο και ένα εξαιρετικά τραγανο μπισκότο με μία-πιο ρευστή πεθαίνεις-σοκολάτα με γλυκό του κουταλιού πορτοκάλι.

Πέρα από αυτά ακμαία στην κουζίνα με κράτησε η τάρτα σοκολάτας με γλυκό του κουταλιού βύσσινο...ήταν από τις έκτακτες συμμετοχές γιατί ήταν αρκετά μπελαλίδικη,αλλά όποτε έκανε την εμφάνιση της γινόταν αντικείμενο θαυμασμού! Αναλόγως τα κέφια και τις ώρες χαλαρότητας,που ήταν ελάχιστες, από την κουζίνα μας βγήκαν και άλλα γλυκά που βέβαια καταναλώθηκαν εντός των τειχών και αποκλειστικά από την ομάδα του Εργον. Τις τελευταίες ημέρες μάλιστα,καθώς αποχαιρετούσαμε τη φετινή καλοκαιρινή περιπέτεια ξεμύτισε και ένας αφρός καφέ,όπου αφρός βλέπε mousse και όπου καφές βλέπε ελληνικός ή espresso! Τα γλυκά του κουταλιού τα φάγαμε με το κουτάλι και τα βάλαμε δίπλα,πάνω και κάτω από τα γλυκά μας με μεγάλη επιτυχία...επίσης κάποια από αυτά τα συνδυάσαμε και με αλμυρές γεύσεις...αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία..πιο αλμυρή !

Θα μπορούσα να σας αποκαλύψω κάποιες από τις στιγμές που μου χάρισε η κουζίνα τους τελευταίους μήνες,αλλά δεν θα το κάνω...μπορεί να γίνω εκνευριστικά ακατανόητη σε κάποιους.

Το θέμα είναι πως όταν δουλεύεις μέσα σε μια επαγγελματική κουζίνα πρέπει να καταφέρεις να ισορροπήσεις και να πιστέψεις στο μότο που λέει ότι δεν μαγειρεύεις στο σπίτι σου αλλά μαγειρεύεις σαν στο σπίτι σου σε ανθρώπους που θέλουν να φάνε μακρυά από το σπίτι τους αλλά χωρίς να το ξεχάσουν...σας μπέρδεψα; Θα το καταλάβετε ή  έστω θα το θυμηθείτε και εσείς όταν φάτε έξω και αυθόρμητα ξεφουρνίσετε "Ααα!Αυτό είναι σαν το φαγητό της μαμάς αλλά στο πιο μοντέρνο του!", από την άλλη αν φάτε κάτι πραγματικά κακό και πάλι το μόνο που θα σκέφτεστε θα είναι το σπίτι σας !

Για χάρη αυτού του διαφορετικού καλοκαιριού θα μιλήσω με ονόματα...sorry!

Ο Δημητρής Κοπαράνης,(τον διαβάζεις εδώ ) μου άνοιξε τα μάτια της κουζίνας και τις πόρτες των ψυγείων χωρίς φόβο και με πολύ πάθος για την μαγειρική...και τον ευχαριστώ και ιντερνετικά γι'αυτό.

Τα αδέρφια Δούζη-Έργον με καλοδέχτηκαν,με έβαλαν στην κουζίνα τους με πειράγματα και από ψάρι του γλυκού νερού έγινα σουπιά και κατάφερα να κλέψω λίγο από τον ενθουσιασμό και την τρέλα τους.

O Λουκάς, σαν άλλος γνήσιος μπάτλερ της βρετανικής παράδοσης μου έμαθε τα κατατόπια και βασικά πως να χρησιμοποιώ την μηχανή του καφέ!

Ο Στέφανος, η πιο cult μούρη του μαγαζιού έδωσε άλλη εικόνα ή μάλλον άλλη νότα στην καθιερωμένη μάζωξη σε ένα παντοπωλείο-μεζεδοπωλείο..blogger και αυτός τον

 διαβάζεις εδώ

Τον Ευριπίδη, τα στιβαρά χέρια και όχι μόνο της ιστορίας αυτής, που σήκωσαν αυτό το καλοκαίρι από πιάτα μέχρι extra ευθύνες, τον ευχαριστώ γι'αυτά και άλλα τόσα...

Ο Μανώλης ή αλλιώς Μανωλάκης,Ο Αργύρης "έλα μου ρε", η SuperΠέπε με το τέλειο γέλιο της, ο μικρός Γιωργάκης, η Ζωή και άλλοι φίλοι που βοήθησαν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο για να βγει το καλύτερο αποτέλεσμα!

Κλέινοντας θέλω να πω ένα ευχαριστώ και ένα συγνώμη σε όλες τις κυρίες που δούλεψαν στην λάντζα μας,την Ολυμπία,την Νταίζη ή αλλιώς Ντεζίρα και την Λέζε-Μοντάνια, αν τις ταλαιπώρησα κάποιες φορές δεν έγινε επίτηδες,μόνο τις φορές που με πιτσιλούσαν εκνευριζόμουν αλλά μου περνούσε σύντομα!

Και έτσι τελείωσε η κουζινοπεριπέτεια μου...δηλαδή όχι ακριβως...οι φίλες μου περιμένουν την επιστροφή μου στην κουζίνα του σπιτιού μου αυτή την φορά! Τι να κάνεις; Στόματα είναι και αυτά και πρέπει να τα θρέψω!

Α! Ξέχασα να πω το βασικό ότι την επιμέλεια του μενού στην Κουζίνα του ΈΡΓΟΝ την είχε ο Δημήτρης Σκαρμούτσος...ναι ναι o master chef με τα tattoos !!

THAT'S ALL FOLKS!!!

 

Τράβα με ψηλά...σε απλά ιταλικά Tiramisù !

Το καλοκαίρι είναι εδώ, το ίδιο κι εγώ! Το καλοκαίρι είναι σαν την ένεση καφεΐνης μετά από ξεγυρισμένο ξενύχτι,σαν το φτέρνισμα που σου γαργαλά τη μύτη επί ώρες και επιτέλους σου κάνει την χάρη να απελευθερωθεί,σαν την χαρά που νιώθεις όταν βρεις στην τσέπη του παντελονιού σου ένα ξεχασμένο χαρτονόμισμα,ικανό να σε βγάλει από τη δύσκολη θέση ! Κάπως έτσι είναι το καλοκαίρι...κάπως έτσι είναι και τα συναισθήματα που σου βγάζει στην επιφάνεια το γλυκό "τράβα με ψηλά","πέτα με στα ουράνια","μίλα μου βρώμικα" και άλλα τέτοια..tirami su!

 

-Αν αγαπάτε το καλοκαίρι είμαι σίγουρη ότι θα αγαπήσετε και το Tiramisu...

-Aν αγαπάτε το καλοκαίρι και είστε ταυτόχρονα και coffee lovers τότε θα κεραυνοβοληθείτε άμεσα...

-Aν τέλος δεν σας αγγίζουν ούτε το καλοκαίρι ούτε ο καφές μη συνεχίσετε να διαβάζετε γιατί θα χαλαστείτε άσχημα καλοκαιριάτικα! 

Περί viagra λοιπόν ο λόγος...όπου viagra βλέπε tiramisu ! Το διεγερτικό και τονωτικό Tiramisu δεν είναι για χόρταση,δεν είναι από τα γλυκά που θα τα πάρεις μπροστα σου με το ταψί και θα τα ξετινάξεις στο λεπτό...αν σου τύχει κάτι τέτοιο ή που θα σκάσεις ή θα μείνεις ξάγρυπνος όλο το βράδυ μετανιωμένος για την λαιμαργία σου !


Βρήκα μετά από ενδελεχή έρευνα τη σωστή συνταγή..γνήσια ιταλική και άκρως θεραπευτική(για τις καλοκαιρινές βραδιές παρέα με τα τζιτζίκια ή έστω με τους φίλους).Οι παραλλαγές είναι αμέτρητες και ανάλογα τα κέφια και τα εφόδια στα ψυγείο σας μπορείτε να φτιάχνετε tiramisu για μέρες...
Σαν ιταλικό προιόν που είναι διαθέτει μπόλικο στυλ και ξεχείλιζει από φινέτσα και κομψότητα...και από καφέ espresso!

Η πραγματική ιστορία του Τιραμισου είναι σκέτος πονοκέφαλος.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι το όνομα του είναι ιταλικό: Tirami-su και σημαίνει ''σήκωσέ με'' ή ''τράβα με επάνω'' (από το tirare mi su), ερμηνεύοντας έτσι το διεγερτικό αποτέλεσμα του καφέ.
Η πρώτη εκδοχή για την γέννηση του tiramisu ξεκινάει τον 17ο αιώνα στη Σιένα,εκεί επινοήθηκε προς τιμήν του Μεγάλου Δούκα Cosimo de Medici III και ονομάστηκε ''σούπα του Δούκα''. Άλλοι πάλι λένε ότι το τιραμισού δημιουργήθηκε κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου. Τότε, οι γυναίκες στη Βόρεια Ιταλία έφτιαχναν το γλυκό για να το πάρουν οι άνδρες τους στον πόλεμο. Έλεγαν ότι η γλυκόπικρη γεύση του τιραμισού είναι σαν τον έρωτα και έτσι δεν θα τις ξεχνούσαν ποτέ.Αυτή η ιστορία μου αρέσει περισσότερο και δίνει στο tiramisu το κύρος που του αξίζει!
Οι περισσότεροι, όμως, πιστεύουν ότι το tiramisu είναι μια πρόσφατη δημιουργία και επισημαίνουν ότι, παρόλες τις ιστορίες και τις συνταγές που έχουν βρεθεί, η πρώτη τεκμηριωμένη αναφορά συνταγής tiramisù είναι αυτή που παρουσιάζεται σε ένα άρθρο του Giuseppe Maffioli, το 1981. Σε αυτό, ο Maffioli ισχυρίζεται ότι το tiramisu επινοήθηκε για πρώτη φορά περίπου το 1971 στην πόλη του Τρεβίζο, στο εστιατόριο Le Beccherie.
Αυτό το μικρό μπέρδεμα συμβαίνει με την ιστορία του tiramisu, παρόλ'αυτά δεν μας πτοεί καθόλου..σημασία έχει η ίδια η επινόηση και το καλό που μου κάνει κάθε φορά που συναντιόμαστε!Όπως και σήμερα...

Και επειδή έχει γίνει συνήθεια...έως και μανία,μαζί με τα υλικά συνοδεύω και το αντίστοιχο τραγούδι...αυτή τη φορά βρήκα το παρακάτω...ιταλικό γλυκό,ισπανικό τραγούδι...so close!

ΑΝΕΒΑΣΤΙΚΑ ΥΛΙΚΑ ΓΙΑ ΤΟΝΩΤΙΚΟ TIRAMISU 
(αυθεντική συνταγή)

200γρ. τυρί μασκαρπόνε(ρικότα ή αλλό κρεμώδες ουδέτερο σε γεύση τυρί,στην έσχατη ένα τυρί τύπου φιλαδέλφεια)
2 αυγά
150γρ.ζάχαρη
1πακέτο μπισκότα σαβαγιάρ 
καφέ εσπρέσσο 4φλυτζανάκια(εναλλακτικά στιγμίαιο καφέ ή καφέ φίλτρου)

EXTRAS: κονιάκ ή ιταλικό κρασί marsala,κρέμα γάλακτος μαζί με τα ασπράδια αυγών για να γίνει πιο αφράτη η κρέμα.

ΠΩΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΖΕΣΑΙ ΤΑ ΑΝΕΒΑΣΤΙΚΑ ΥΛΙΚΑ


Ανακατεύεις τους κρόκους με τη ζάχαρη μέχρι το μείγμα να γίνει ξανθό σαν σουηδέζα τουρίστρια και αφράτο σαν το απόλυτο πουπουλένιο μαξιλάρι (η συνταγή λεέι για κάθε 100γρ τυρί 1 κρόκο αυγού). Προσθέτεις με μέτρο το τυρί ανακατεύοντας απαλά...φερθείτε με ευγένεια.Αφού έχεις χτυπήσει νωρίτερα τα ασπράδια ξεχωριστά, τα προσθέτεις και αυτά στο τέλειο μείγμα σου και το αφήνεις να κοιμηθεί και να σφίξει στο ψυγείο ! Εντω μεταξύ πίνεις και το espressaki σου και ότι μείνει το χρησιμοποιείς στη συνταγή,βουτάς τα "δάχτυλα κυριών" ή αλλιώς μπισκότα σαβαγιάρ στον καφέ μόνο από τη μία πλευρά και στήνεις το γλυκό σου..μία σειρά μπισκότα(δεν σε νοιάζει αν σπάσουν),μία σειρά κρέμα,στο ενδιάμεσο μπορείς να ρίξεις κοσκινισμένο κακάο ή τριμμένη κουβερτούρα...και κάπως έτσι το έκανες και αυτό..θαυμάζεις το αποτέλεσμα στα γρήγορα,κλείνεις τηλέφωνα και ξεκινάς για να ανέβεις ψηλά...μαζί με το tiramisu !!
φτιάξτε το tiramisu σαν μικρό παιδί

Σημαδιακή η ταινία "Άγρυπνος στο Σιατλ" (Τομ Χάνκς-Μεγκ Ράιαν) για το tiramisu...ή και το αντίστροφο.."έπαιξε" σε έναν διάλογο την περίοδο που η Αμερική δεν είχε αναγνωρίσει ακόμη την αξία του tiramisu ή μάλλον δεν ήξερε καν τι είναι...Πρόσεξε στο 1:25

Lady Marmelade... Η Κυρία Μαρμελάδα

Λίγα λόγια για τη δική μου Mαρμ-Ελλάδα:

 Η μαρμελ(λ)άδα δεν είναι καμιά τυχαία, είναι μια κυρία που θα καθίσει μαζί σας στο πρωινό και θα σας φερθεί με περίσσια ευγένεια και φροντίδα.Ίσως σας θυμίσει τη γιαγιά σας ή τη μαμά σας αλλά μη της το πείτε ποτέ γιατί αυτή θέλει να είναι μοντέρνα και μέσα σε όλα. Ούτως ή άλλως η μαρμελάδα είναι τα φρούτα της και τα φρούτα δεν έχουν εποχή και δεν κρατούν ρολόι.

Πολλοί δεν την συμπαθούν (μία από αυτούς ήμουν και εγώ μάλλον γιατί η γιαγιά μου εκτιμούσε περισσότερο τη δουλειά της μέλισσας και με τάιζε μονίμως μέλι) ίσως γιατί την σκέφτονται μόνη της,να στέκεται μέσα σε γυάλινα βαζάκια. Αλλά η μαρμελάδα δεν είναι έτσι...πάντα θα συνοδεύεται και πάντα θα χαίρεται να κάνει παρέα με ωραίους και κυριλέ τύπους όπως την φρυγανιά, το ζεστό ψωμάκι, το δροσερό γιαούρτι ή το παγωτό ακόμη και όταν την αγκαλιάζει κανένα τυράκι δεν θα πει όχι αρκεί οι προθέσεις του να είναι αγνές και να μην την τουμπάρει.
Προσωπικά αναθεώρησα τη γνώμη μου για αυτήν όταν μια άλλη φίλη μπήκε στη ζωή μου...η Πάστα Φλόρα! Αυτή μου τη γνώρισε,οπότε όποιος είναι αγαπημένος της Π.Φ. είναι αυτόματα και δικός μου...από τότε εγώ και η μαρμελάδα βρισκόμαστε συχνά και κάθε φορά την εκτιμώ περισσότερο!
Λίγα λόγια για τη μαρμελάδα..σοβαρά τώρα τι ξέρετε γι'αυτήν ;

- «Μελίμηλον θα πάρει ο κύριος;» Αυτή η έκφραση που σημαίνει αν ο κύριος επιθυμεί μαρμελάδα περιέχει μία από τις λέξεις που εισέρχονται πρώτες στα παιδικά λεξιλόγια ακόμα και χωρίς το «ρο» , που κατάγεται από την αρχαιότητα και σήμαινε κάποιο είδος κυδωνιού.Τα κυδώνια στην αρχαιότητα ήταν κάτι σαν το πασατέμπο των γιαγιάδων...μεγάλο trend! Τα διατηρούσαν λοιπόν βράζοντας τα αργά αργά με μέλι.Παρατηρώντας ότι το μίγμα όσο κρύωνε έπηζε,ανακάλυψαν την πηκτίνη (η πρόγονος της σημερινής ζελατίνης).Την μέθοδο αυτή την εξέλιξαν οι Ρωμαίοι.

 

MARIE EST MALADE=ΜΑΡΜΕΛΑΔΑ!

Υπό τη σχεδόν σημερινή της μορφή, η μαρμελάδα, λέγεται ότι εφευρέθηκε γύρω στο 1560 χάρη σε έναν γιατρό της βασίλισσας της Σκωτίας, Μαρίας, όταν για να τη συνεφέρει από τη ναυτία κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού της από τη Γαλλία στη Σκωτία, ανακάτεψε πορτοκάλι με ζάχαρη. Λόγω αυτής του της κίνησης προέκυψε και μια ετυμολογική εκδοχή της μαρμελάδας. «Marie est malade», η Μαρία είναι άρρωστη. Οι ερευνητές της γαστρονομίας όμως επιμένουν ότι επικρατέστερη προέλευση είναι από την πορτογαλική λέξη marmelo. Η σύνδεση της Πορτογαλίας με τη μαρμελάδα επιβεβαιώνεται καθώς από τον 16ο αι. η Ευρώπη και κυρίως η Αγγλία, η Σκωτία και η Γαλλία απολάμβαναν τα ζαχαρωμένα κυδώνια που εξήγαγε η Πορτογαλία. Για κάποια περίοδο γύρω στο 18ο αιώνα η φράση «marmalade madam» χαρακτήριζε μια κυρία όχι τόσο... βαρέων ηθών.

Ο Sir Noel Peirce Coward (1899-1973), διάσημος Αγγλος ηθοποιός και θεατρικός συγγραφέας, γνωστός για την κομψότητα, είχε πει το εξής: «Το πνεύμα οφείλει να είναι μια θεσπέσια απόλαυση, σαν το χαβιάρι. Ποτέ μην το απλώνετε σαν τη μαρμελάδα». 

Ο ορισμός της τέλειας μαρμελάδας:
* Σωστή πυκνότητα. 
* Λαμπερό χρώμα
* Ομοιόμορφη κατανομή φρούτων. 
* Ζωντανή και αληθινή τη γεύση του φρούτου.
* Εύλογο περιθώριο βρωσιμότητος. Δηλαδή δεν θα κρυσταλλώσει, δεν θα ξινίσει, δεν θα μουχλιάσει.

ΜΗΝ ΤΕΜΠΕΛΙΑΖΕΤΕ!
Εντάξει μάθατε αρκετά νομίζω, τόσα όσα χρειάζονται για να ξεκινήσετε ένα φλερτ μαζί της...και όπου βγει! Και πάλι όμως σας καταλαβαίνω...Ποιός να φτιάχνει τώρα σπιτική μαρμελάδα και γιατί ; Στο ράφι του υπερπαντοπωλείου θα την βρω πιο φτηνή και θα γλυτώσω και την ταλαιπώρια...Και πότε θα την φάω άλλωστε; Στο πρωινό μου -που το έχω διαγράψει από την ημερησια διάταξη ή από το five o' clock tea time μου σε άπταιστα εγγλέζικα ; Τέλος πάντων ! Δεν έχει σημασία αν θα μπείτε στη διαδικασία ή όχι...εμένα ο δαίμονας της προκοπής και της κατσαρόλας δεν με αφήνει να ησυχάσω οπότε....ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΜΕ !

Ξεκίνησα και έφτιαξα την πιο απλη μαρμελάδα...φράουλα μια που ο Μάιος ενδείκνυται !
Οι συνδυασμοί είναι απεριοριστοί ,μπορείς να προσθέσεις μπαχαρικά και αρώματα που αγαπάς και ταιριάζουν με κάθε φρούτο...εγώ πρόσθεσα μερικά κλωνάρια βανίλιας και ροζ αρωματικό πιπέρι.

Προτεινόμενοι συνδυασμοί:

Μαρμελάδα αχλάδι με τζίντζερ ή και βανίλια
Μαρμελάδα σύκο με πιπέρι ή μοσχοκάρυδο και τζίντζερ ή ρούμι και γαρίφαλα
Μαρμελάδα ροδάκινο με βασιλικό ή δύοσμο
Μαρμελάδα μήλο με φασκόμηλο,κανέλα ή θυμάρι
Μαρμελάδα βατόμουρο με καρδάμωμο και πιπέρι

ΥΛΙΚΑ

1 κιλό φράουλες(προτιμήστε μικρές για να μη χρειαστεί να τις κόψετε)
600 γραμ. ζάχαρη
χυμό ενός λεμονιού
2 κουταλάκια ροζ πιπέρι σε κόκκους
1 κλωναράκι βανίλιας

ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΑΘΟΛΟΥ ΧΑΣΜΟΥΡΗΤΙΚΗ ΜΑΡΜΕΛΑΔΑ ΦΡΑΟΥΛΑ-DO IT YOURSELF (DIY)
Αφού πλύνετε και σκουπίσετε καλά τις φράουλες,αφαιρέστε το κοτσάνι και βάλτε τις σε μια κατσαρόλα, σκεπάστε με την ζάχαρη και προσθέστε τον χυμό λεμονιού.Αφήστε τις για μερικές ώρες να βγάλουν τον χυμό τους.Στη συνέχεια βάζουμε τις φράουλες με το ζουμί τους σε μέτρια φωτιά να βράσουν και να διαλυθεί εντελώς η ζάχαρη,περίπου για 20 λεπτά.Ρίχνουμε τους κόκκους πιπεριού και το stick βανίλιας κομμένο στα δύο, αφήνουμε άλλα 10 λεπτά  σε δυνατή φωτιά.Με μια τρυπητή κουτάλα αφαιρούμε τον αφρό που σχηματίζεται...όσο πιο γερά τα φρούτα που θα χρησιμοποιήσετε τόσο λιγότερος ο αφρος που θα χρειαστεί να ξεαφρίσετε.Όταν τελειώσει ο βρασμός αφαιρέστε τη βανίλια και το πιπέρι.
Χαμηλώστε τη θερμοκρασία και ανακατεύετε συχνά για να μη κολλήσει,όταν πήξει θα το καταλάβετε...συνοχή και γυαλάδα ! Μπορείτε να την περάστε και από test πριν αποφασίσετε ότι είναι έτοιμη...1.όταν βγάζετε την ξύλινη κουτάλα(βασικό εργαλείο) η μαρμελάδα πρέπει να την καλύπτει με ένα γυαλιστερό στρώμα ή 2.πάνω σε ένα παγωμένο πιάτο ακουμπήστε λίγη μαρμελάδα, αν σταθεί στο ύψος της και δεν ρέει τότε περνάει τις εξετάσεις. PRESTO !!!

Για να αποστειρώσετε τα βαζάκια: αφού σαπουνίσετε και ξεπλύνετε καλά με ζεστό νερό τα βάζα,τοποθετείστε τα ανάποδα (βάζο και καπάκι) σε μια πετσέτα μέσα στο φούρνο και σε χαμηλή θερμοκρασία (100° C) τα αφήνουμε για 15'. Κατόπιν γεμίστε τα με τη μαρμελάδα μέχρι επάνω,να μην υπάρχει κενό μεταξύ μαρμελάδας και πώματος, σφραγίστε με το καπάκι κι αναποδογυρίστε!
Οι μαρμελάδες διατηρούνται σε ξηρό, σκοτεινό και δροσερό μέρος για 1 χρόνο. Αν τις ανοίξετε όμως, έχουν διάρκεια ζωής τους 6 μήνες. Σε περίπτωση που παρατηρήσετε μούχλα στην επιφάνειά τους, θα πρέπει να τις πετάξετε όπως είναι.
Για περισσότερα σχετικά με τα γυάλινα βαζάκια και τα λάθη που πρέπει να αποφύγετε για να πάνε όλα καλά με την μαρμελάδα σας...check this out !

TIP -Μπορείτε στο τέλος λίγο πριν την κλείσετε ερμητικά στα βαζάκια να προσθέσετε και μερικα φύλλα μέντας ή δύοσμου,πλυμμένα και πολύ καλά σκουπισμένα.

Η Αλίκη και η μαρμελάδα!!!
Την ώρα που ήταν η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων στο τσάι του Καπελά, παρατήρησε ότι δεν υπήρχε μαρμελάδα. Ζήτησε μαρμελάδα και ο Καπελάς είπε, ΄΄Μαρμελάδα σερβίρουμε κάθε δεύτερη μέρα.΄΄

      Η Αλίκη διαμαρτυρήθηκε, ΄΄Μα ούτε και χθες δεν είχε μαρμελάδα!΄΄

΄΄Σωστά,΄΄ είπε ο Καπελάς. ΄΄Ο κανόνας είναι: πάντα έχουμε μαρμελάδα χθες και μαρμελάδα αύριο, ποτέ μαρμελάδα σήμερα΄ επειδή το σήμερα δεν είναι κάθε δεύτερη μέρα!΄΄

     Και κάπως έτσι ζεις: μαρμελάδα χθες, μαρμελάδα αύριο, ποτέ μαρμελάδα σήμερα. Και κάπου εκεί βρίσκεται και η μαρμελάδα! Η μόνη πραγματική στιγμή που υπάρχει είναι η τωρινή. Κι αν τολμάς να βρεθείς με την πραγματικότητα, αυτή είναι εδώ κοντά σου..τώρα!

THAT'S ALL FOLKS!!