sugarologies

Τρίτη 25 Οκτωβρίου 2011

In Cake we trust !



"
Marie Antoinette, "Let Them Eat Cake"


Μου αρέσουν τα cakes, πάντα μου άρεσαν...δεν ήμουν ποτέ από αυτούς που έλεγαν θα φάω μόνο με βανίλια ή μόνο με σοκολάτα ή μόνο το μέσα ή μόνο την κόρα με το γλάσο...α πα πα! Πάντα του έδινα την χαρά να το απολαύσω και να του φερθώ όπως του πρέπει..και γι'αυτό έχω διατηρήσει μέχρι και σήμερα μία σχέση εμπιστοσύνης μαζί του, ώσπου τώρα έφτασε η ώρα να ΥπερSugarολογήσω για την ύπαρξή του !



Μετά από μια μικρή έρευνα που έκανα στον περίγυρο μου συμπέρανα ότι το cake ή ελληνιστί κέικ ή "κέκ" σύμφωνα με την γιαγιά, αποτελεί για τους περισσότερους ένα γλυκό ψωμί...και ως εκεί. Το αρτοσκεύασμα θα το βρουν μπροστά τους πολλές φορές κατα την διάρκεια της ημέρας, στον φούρνο το πρωί,στην δουλειά όλο και κάποια συνάδελφος θα έχει φέρει να κεράσει,στον απογευματινό καφέ πριν επιστρέψεις στο σπιτικό ,όπου και εκεί η Μάνα θα το προσφέρει με περίσσια ζεστασιά! Και θα το φας, θα το ριμάξεις δηλαδή και δε θα μείνει ψίχουλο για ψίχουλο...αλλά ως εκεί. Θα είναι πάντα για σένα το γλυκό ψωμί της νιότης σου, χωρίς πολλά φτιασίδια και όχι για πολλά γκαλά. ΤΙ ΚΡΙΜΑ!!!


Ορμώμενη από τα καθόλου ενθαρρυντικά αποτέλεσματα της ερευνάς μου για το cake σκέφτηκα να του αφιερώσω χρόνο και χώρο στον πάγκο της κουζίνας μου και να το κάνω το δόλιο να αισθανθεί ολίγον τι βασιλιάς ή κάτι σαν million dollar cake!$$$




Cake για όλους!
Με το συγκεκριμένο γλυκό μπορείς να κάνεις την φιγούρα σου και να αναδειχτείς σε μεγάλο δημιουργό της κουζινικής.Δεν θα σε δυσκολέψει ιδιαίτερα να το φτιάξεις αφού από πλευράς υλικών είναι αρκετά απλό ( η βασική συνταγή ) , η τεχνική από την άλλη έχει να κάνει αποκλειστικά και μόνο με μία λέξη : ΑΕΡΑΣ!
Η γιαγιά κρύβεται και πάλι πίσω από αυτό το γλυκό...και μετά η μαμά. Η καθεμία με την δική της συνταγή και την δική της φιλοσοφία στην κουζίνα...
H πρώτη χρησιμοποιούσε κάκαο, μπόλικα αυγά , συνήθως έβαζε χέρι , το έψηνε στην κυκλική φόρμα που πάντα μου θύμιζε σαμπρέλα και φυσικά το αποτέλεσμα ήταν ένα κέικ μπόμπα-τρέξε να σωθείς,ενώ η όλη διαδικασία κρατούσε περισσότερο από 1,5ώρα για να σε κάνει να σπαρταράς περιμένοντας.Η νεότερη κουζινομάχος προσθέτει σταγόνες σοκολάτας, χρησιμοποιεί μίξερ γιατί βιάζεται,τα αυγά τα μειώνει κάθε επόμενη φορά-ενώ αυξάνει την δόση του baking powder, στα καλύτερα της θα το φτιασιδώσει και με λίγο γλάσο και έξω από την πόρτα(μυξιάρικα!)

giagia's style


mama's style
 
my style


Προς το παρόν δεν έχω καταλήξει σε καμία από τις παραπάνω κουζινικές συμπεριφορές όσον αφορά στο cake...κάθε φορά μαζί του είναι σαν την πρώτη φορά..λίγο αμήχανη στην αρχή αλλά στο τέλος  φτάνουμε στο σημείο των παλαβών πειραματισμών και των τρελών συνδυασμών.


 Όσα βαριέστε να διαβάσετε,αλλά θα θέλατε να μάθετε για το cake

  • Η ιστορία των ευρωπαϊκών κέικ και των γλυκισμάτων φούρνου άρχισε από τη Μέση Ανατολή.
  • Τα πρώτα κέικ ψήθηκαν από τους Αιγυπτίους, έμοιαζαν πολύ με το ψωμί και περιείχαν μέλι και ξηρούς καρπούς.
  • Υπάρχουν ενδείξεις ότι ο όρος cake προέρχεται από τη λέξη kaka των Βίκινγκς και άρχισε να χρησιμοποιείται στην Αγγλία από τον 13ο αιώνα.
  • Οι ''πρόγονοι'' των σημερινών κέικ άρχισαν να ψήνονται για πρώτη φορά στα μέσα του 17ου αιώνα στην Ευρώπη.
  • Οι αρχαίοι Έλληνες ανακάτευαν κουκουνάρια, καρύδια, χουρμάδες, αμύγδαλα, παπαρουνóσπορο και έφτιαχναν πίτες που αποκαλούσαν ''πλακούντες''. Η συνταγή του γλυκίσματος πέρασε στους Ρωμαίους, που το ονόμασαν "placenta".
  • Για περισσότερες άχρηστες ή και χρήσιμες πληροφορίες πατήστε ασκόπως το κομβίον 
  • Επίσης CAKE είναι μια ωραιότατη μπάντα, πολύ μου άρεσε, δεν την ήξερα και θα τραγουδήσουμε μαζί τους αυτό : 





I CAKE, YOU BAKE

Πριν κατευθυνθείτε στην κουζίνα, προτείνω να μάθετε τι θέλετε...2 κατηγορίες κέικ υπάρχουν και είναι και οι δύο για σας! Κάντε την επιλογή σας...

1. Το αφράτο κέικ χωρίς πολλά λιπαρά
Κέικ με βάση τα αυγά-ζάχαρη-αλεύρι. Το φούσκωμα του κέικ προέρχεται από το καλό χτύπημα των αυγών με την ζάχαρη. Συνεχίζουμε προσθέτοντας την γεύση που θέλουμε να έχει το κέικ μας (σοκολάτα, βανίλια, πορτοκάλι, κανέλλα κ.λ.π), το λιωμένο βούτυρο ή αραβοσιτέλαιο και τέλος το αλεύρι.

2. Το λιπαρό κέικ - πιο γεμάτο στην γεύση και πιο συμπαγές
Κέικ με βάση το βούτυρο-ζάχαρη- αυγά. Το φούσκωμα του κέικ προέρχεται από το baking powder που πρέπει να ανακατευτεί με το αλεύρι. Απαιτεί πολύ καλό χτύπημα του βουτύρου με την ζάχαρη, κάνοντας ένα καλά μαλακό και αφράτο μίγμα. Συνεχίζουμε προσθέτοντας ένα -ένα τα αυγά, την γεύση που θέλουμε να έχει το  κέικ μας (σοκολάτα, βανίλια, πορτοκάλι κ.λ.π)  και στο τέλος το αλεύρι με το baking powder.

Επειδή οφείλω να διευρύνω το αναγνωστικό κοινό των sugarologiwn,σκέφτηκα να βάλω και κάτι που θα συνδυάζει τις ''Γλυκιές Αλχημείες'' και τους ''4 ΤΡΟΧΟΥΣ"...προσπάθησα!


 MY BAKE, MY CAKE!

Η συνταγή είναι μια μίξη γιαγιάς-γιατί έβαλα χέρι-, μαμάς-γιατί έβαλα σοκοπάστα nutella και δικιά μου για όλα τα υπόλοιπα.

ΥΛΙΚΑ
1 φλυτζάνι τσαγιού βούτυρο που έχει μείνει εκτός ψυγείου
1 και 1/2 φλ.τσαγ. ζάχαρη (όχι άχνη)
5 αυγά
1 βανίλια
λίγο κονιάκ (έλεγε η γιαγιά εγώ έβαλα λικέρ αμαρεττο)
2 γεμάτες κουταλιές σούπας σοκοπάστα Nutella
3 και 1/2 φλ.τσαγ. αλεύρι 
3 κουταλάκια του γλυκού baking powder
λίγο αλάτι

Βάλτε μίξερ στην πρίζα και αφήστε να μονομαχήσουν το βούτυρο με την ζάχαρη για 5 λεπτά ώσπου να γίνουν ένα και να εξαφανιστεί η ζάχαρη. Ρίξτε τα αυγά ένα ένα, χτυπήστε τα. Ήρθε η ώρα για χέρι-προσθέστε βανίλια και κονιάκ και τη σοκοπάστα και λίγο λίγο το αλεύρι,που έχει συνευρεθεί με το αλάτι προηγουμένως,ανακατεύοντας απαλά απαλά και αεράτα για να μην χάσει το φούσκωμα του. BAKING TIME! Βουτυρώστε και αλευρώστε πολύ καλά μια φόρμα για κέικ και ψήστε στην μεσαία σχάρα,στις αντιστάσεις, όχι αέρα για 50 με 60 λεπτά στους 170 oC . Κάντε το test με την οδοντογλυφίδα το τελευταίο δεκαλεπτο για να δείτε αν είναι έτοιμο. Μην το βγάλετε από την φόρμα πριν το μισάωρο..υπομονή! Το δικό μου ήταν..και από πάνω άπλωσα και λίγη μαρμελάδα βερίκοκο που είχε βαρεθεί στα αζήτητα του ψυγείου!

ΤΙ ΔΕΝ ΠΗΓΕ ΚΑΛΑ ;
1. Δεν χτυπήσαμε καλά τα αυγά με την ζάχαρη -για το αφράτο κέικ.
2. Βάλαμε λιγότερο από το απαιτούμενο baking powder, για το λιπαρό κέικ.
3. Δεν ήταν καλά προθερμασμένος ο φούρνος μας.
4. Ο φούρνος δεν έπρεπε να ανοίξει παρά μετά από 20-30 λεπτά ψήσιμο.
5.Δεν είχαμε διάθεση.
6.Δεν διαβάσαμε εδώ








HAPPY BIRTHDAY...CAKE!
Πίσω από την τούρτα γενεθλίων κρύβονται μάλλον οι αρχαίοι Έλληνες. Έφτιαχναν ένα είδος γλυκού ψωμιού με μέλι σε στρογγυλό σχήμα και το πρόσφεραν στη θεά της σελήνης, την Άρτεμη. Το κέικ συμβόλιζε το φεγγάρι και τις αλλαγές του, το στόλιζαν μάλιστα με κεριά, την πανσέληνο, για να λάμπει όπως η σελήνη. Άλλοι πάλι πιστεύουν ότι οι Γερμανοί επινόησαν την τούρτα όταν καθιέρωσαν την γιορτή των παιδικών γενεθλίων. Εμπλουτίστε τις γνώσεις σας με αυτό




Το κέικ είναι σαν την ζεστή παντόφλα του χειμώνα που θα την χαρείς να την φορέσεις γυρίζοντας σπίτι και θα την εκτιμήσεις διπλά που στέκεται πιστή κοντά σου! Άντε μην ξεχνάτε τους καλούς σας τρόπους και μην χαραμίζεστε μόνο στις τρούφες,τις σοκολατίνες και τα μπακλαβαδάκια...το πιο ζεστό γλυκό ψωμί είναι το CAKE και βρίσκεται κάπου εκεί έξω...

Τετάρτη 5 Οκτωβρίου 2011

Επί το Έργον...

 Όταν τελειώνει το καλοκαίρι...αρχικά οφείλεις να το συνειδητοποιήσεις...τα κλάματα δεν θα σε βοηθήσουν, οι αριθμοί μπορεί!

Και ξεκινάς να μετράς...

1.τις ημέρες της άδειας σου που πέρασε και χάθηκε
2.τα παγωτά που έφαγες χωρίς ίχνος τύψεων
3.τα παγωτά που δεν έφαγες και θα έπρεπε να είχες φάει
4.τα παιδάκια και τις μανάδες τους που θα ήθελες να είχες σκοτώσει στην παραλία
5.τα ματωμένα σημάδια στους τοίχους-δείγμα της μεγάλης σου ευστοχίας στο χτύπημα υπερδραστήριου κουνουπιού
6.τα κοχύλια που μάζεψες και έκανες κολιέ
7.τις μπύρες που κατέβασες σε χρόνο ρεκόρ ντάλα μεσημέρι
8.τις φορές που σκέφτηκες τον χειμώνα και τις θερμοκρασίες του..
και άλλα τόσα νούμερα που βρέθηκαν μπροστά σου και τώρα στην πόλη τα αναπολείς!

Προσωπικά ουδεμία σχέση δεν απέκτησα με όλα τα παραπάνω,ίσως κάτι λίγο με τα παγωτά που έφαγα και δεν έφαγα και τα κουνούπια που μου φέρθηκαν άτιμα φέτος!
Τους προηγούμενους μήνες είχα Έργον και μάλιστα σοβαρό.Έτσι λοιπόν θυσίασα τις καλοκαιρινές χαρούλες και το καθιερωμένο ''σαν την Χαλκιδική δεν έχει'',για να γνωριστώ με μια κουζίνα και τους ανθρώπους της και να ανακαλύψω τι εστί Έργον...


Δεν είναι εύκολο άθλημα η κουζίνα,έχει άγχος,πίεση,νεύρα,ατυχήματα,ξενύχτια,δυνατή μουσική,ελάχιστα σκουπίδια(?) και 1 εώς 2 σπασμένα πιάτα(??)...μα πάνω από όλα η δουλειά μέσα σε μια κουζίνα έχει γεύσεις και μυρωδιές, έχεις πολλά να μάθεις εκεί και εγώ το φετινό καλοκαίρι ένιωσα πιο σοφή κατά μία έννοια...


Αυτή την φορά δε θα sugaroλογήσω πολύ...τα γλυκά μου θα με συναντήσουν στην επόμενη ανάρτηση! Όχι πως δεν φτιάξαμε γλυκά αυτό το καλοκαίρι...φτιάξαμε και μάλιστα σε ποσότητες που δεν ήμουν συνηθισμένη μαζί τους,ούτε και αυτές με μένα.
Στο τέλος τα πήγανε περίφημα και καταφέρανε να ανταπεξέλθουν όλες τις αντιξοότητες και τα μαρτύρια που πέρασαν στα χέρια μου ! Ιστορικές στιγμές έζησαν κοντά μου ένα ελληνικότατο λευκό τυροcake με γλυκό τριαντάφυλλο και ένα εξαιρετικά τραγανο μπισκότο με μία-πιο ρευστή πεθαίνεις-σοκολάτα με γλυκό του κουταλιού πορτοκάλι.

Πέρα από αυτά ακμαία στην κουζίνα με κράτησε η τάρτα σοκολάτας με γλυκό του κουταλιού βύσσινο...ήταν από τις έκτακτες συμμετοχές γιατί ήταν αρκετά μπελαλίδικη,αλλά όποτε έκανε την εμφάνιση της γινόταν αντικείμενο θαυμασμού! Αναλόγως τα κέφια και τις ώρες χαλαρότητας,που ήταν ελάχιστες, από την κουζίνα μας βγήκαν και άλλα γλυκά που βέβαια καταναλώθηκαν εντός των τειχών και αποκλειστικά από την ομάδα του Εργον. Τις τελευταίες ημέρες μάλιστα,καθώς αποχαιρετούσαμε τη φετινή καλοκαιρινή περιπέτεια ξεμύτισε και ένας αφρός καφέ,όπου αφρός βλέπε mousse και όπου καφές βλέπε ελληνικός ή espresso! Τα γλυκά του κουταλιού τα φάγαμε με το κουτάλι και τα βάλαμε δίπλα,πάνω και κάτω από τα γλυκά μας με μεγάλη επιτυχία...επίσης κάποια από αυτά τα συνδυάσαμε και με αλμυρές γεύσεις...αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία..πιο αλμυρή !

Θα μπορούσα να σας αποκαλύψω κάποιες από τις στιγμές που μου χάρισε η κουζίνα τους τελευταίους μήνες,αλλά δεν θα το κάνω...μπορεί να γίνω εκνευριστικά ακατανόητη σε κάποιους.
Το θέμα είναι πως όταν δουλεύεις μέσα σε μια επαγγελματική κουζίνα πρέπει να καταφέρεις να ισορροπήσεις και να πιστέψεις στο μότο που λέει ότι δεν μαγειρεύεις στο σπίτι σου αλλά μαγειρεύεις σαν στο σπίτι σου σε ανθρώπους που θέλουν να φάνε μακρυά από το σπίτι τους αλλά χωρίς να το ξεχάσουν...σας μπέρδεψα; Θα το καταλάβετε ή  έστω θα το θυμηθείτε και εσείς όταν φάτε έξω και αυθόρμητα ξεφουρνίσετε "Ααα!Αυτό είναι σαν το φαγητό της μαμάς αλλά στο πιο μοντέρνο του!", από την άλλη αν φάτε κάτι πραγματικά κακό και πάλι το μόνο που θα σκέφτεστε θα είναι το σπίτι σας !

Για χάρη αυτού του διαφορετικού καλοκαιριού θα μιλήσω με ονόματα...sorry!

Ο Δημητρής Κοπαράνης,(τον διαβάζεις εδώ ) μου άνοιξε τα μάτια της κουζίνας και τις πόρτες των ψυγείων χωρίς φόβο και με πολύ πάθος για την μαγειρική...και τον ευχαριστώ και ιντερνετικά γι'αυτό.
Τα αδέρφια Δούζη-Έργον με καλοδέχτηκαν,με έβαλαν στην κουζίνα τους με πειράγματα και από ψάρι του γλυκού νερού έγινα σουπιά και κατάφερα να κλέψω λίγο από τον ενθουσιασμό και την τρέλα τους.
O Λουκάς, σαν άλλος γνήσιος μπάτλερ της βρετανικής παράδοσης μου έμαθε τα κατατόπια και βασικά πως να χρησιμοποιώ την μηχανή του καφέ!
Ο Στέφανος, η πιο cult μούρη του μαγαζιού έδωσε άλλη εικόνα ή μάλλον άλλη νότα στην καθιερωμένη μάζωξη σε ένα παντοπωλείο-μεζεδοπωλείο..blogger και αυτός τον
 διαβάζεις εδώ
Τον Ευριπίδη, τα στιβαρά χέρια και όχι μόνο της ιστορίας αυτής, που σήκωσαν αυτό το καλοκαίρι από πιάτα μέχρι extra ευθύνες, τον ευχαριστώ γι'αυτά και άλλα τόσα...

Ο Μανώλης ή αλλιώς Μανωλάκης,Ο Αργύρης "έλα μου ρε", η SuperΠέπε με το τέλειο γέλιο της, ο μικρός Γιωργάκης, η Ζωή και άλλοι φίλοι που βοήθησαν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο για να βγει το καλύτερο αποτέλεσμα!
Κλέινοντας θέλω να πω ένα ευχαριστώ και ένα συγνώμη σε όλες τις κυρίες που δούλεψαν στην λάντζα μας,την Ολυμπία,την Νταίζη ή αλλιώς Ντεζίρα και την Λέζε-Μοντάνια, αν τις ταλαιπώρησα κάποιες φορές δεν έγινε επίτηδες,μόνο τις φορές που με πιτσιλούσαν εκνευριζόμουν αλλά μου περνούσε σύντομα!

Και έτσι τελείωσε η κουζινοπεριπέτεια μου...δηλαδή όχι ακριβως...οι φίλες μου περιμένουν την επιστροφή μου στην κουζίνα του σπιτιού μου αυτή την φορά! Τι να κάνεις; Στόματα είναι και αυτά και πρέπει να τα θρέψω!
Α! Ξέχασα να πω το βασικό ότι την επιμέλεια του μενού στην Κουζίνα του ΈΡΓΟΝ την είχε ο Δημήτρης Σκαρμούτσος...ναι ναι o master chef με τα tattoos !!

THAT'S ALL FOLKS!!!