sugarologies

Τετάρτη 5 Οκτωβρίου 2011

Επί το Έργον...

 Όταν τελειώνει το καλοκαίρι...αρχικά οφείλεις να το συνειδητοποιήσεις...τα κλάματα δεν θα σε βοηθήσουν, οι αριθμοί μπορεί!

Και ξεκινάς να μετράς...

1.τις ημέρες της άδειας σου που πέρασε και χάθηκε
2.τα παγωτά που έφαγες χωρίς ίχνος τύψεων
3.τα παγωτά που δεν έφαγες και θα έπρεπε να είχες φάει
4.τα παιδάκια και τις μανάδες τους που θα ήθελες να είχες σκοτώσει στην παραλία
5.τα ματωμένα σημάδια στους τοίχους-δείγμα της μεγάλης σου ευστοχίας στο χτύπημα υπερδραστήριου κουνουπιού
6.τα κοχύλια που μάζεψες και έκανες κολιέ
7.τις μπύρες που κατέβασες σε χρόνο ρεκόρ ντάλα μεσημέρι
8.τις φορές που σκέφτηκες τον χειμώνα και τις θερμοκρασίες του..
και άλλα τόσα νούμερα που βρέθηκαν μπροστά σου και τώρα στην πόλη τα αναπολείς!

Προσωπικά ουδεμία σχέση δεν απέκτησα με όλα τα παραπάνω,ίσως κάτι λίγο με τα παγωτά που έφαγα και δεν έφαγα και τα κουνούπια που μου φέρθηκαν άτιμα φέτος!
Τους προηγούμενους μήνες είχα Έργον και μάλιστα σοβαρό.Έτσι λοιπόν θυσίασα τις καλοκαιρινές χαρούλες και το καθιερωμένο ''σαν την Χαλκιδική δεν έχει'',για να γνωριστώ με μια κουζίνα και τους ανθρώπους της και να ανακαλύψω τι εστί Έργον...


Δεν είναι εύκολο άθλημα η κουζίνα,έχει άγχος,πίεση,νεύρα,ατυχήματα,ξενύχτια,δυνατή μουσική,ελάχιστα σκουπίδια(?) και 1 εώς 2 σπασμένα πιάτα(??)...μα πάνω από όλα η δουλειά μέσα σε μια κουζίνα έχει γεύσεις και μυρωδιές, έχεις πολλά να μάθεις εκεί και εγώ το φετινό καλοκαίρι ένιωσα πιο σοφή κατά μία έννοια...


Αυτή την φορά δε θα sugaroλογήσω πολύ...τα γλυκά μου θα με συναντήσουν στην επόμενη ανάρτηση! Όχι πως δεν φτιάξαμε γλυκά αυτό το καλοκαίρι...φτιάξαμε και μάλιστα σε ποσότητες που δεν ήμουν συνηθισμένη μαζί τους,ούτε και αυτές με μένα.
Στο τέλος τα πήγανε περίφημα και καταφέρανε να ανταπεξέλθουν όλες τις αντιξοότητες και τα μαρτύρια που πέρασαν στα χέρια μου ! Ιστορικές στιγμές έζησαν κοντά μου ένα ελληνικότατο λευκό τυροcake με γλυκό τριαντάφυλλο και ένα εξαιρετικά τραγανο μπισκότο με μία-πιο ρευστή πεθαίνεις-σοκολάτα με γλυκό του κουταλιού πορτοκάλι.

Πέρα από αυτά ακμαία στην κουζίνα με κράτησε η τάρτα σοκολάτας με γλυκό του κουταλιού βύσσινο...ήταν από τις έκτακτες συμμετοχές γιατί ήταν αρκετά μπελαλίδικη,αλλά όποτε έκανε την εμφάνιση της γινόταν αντικείμενο θαυμασμού! Αναλόγως τα κέφια και τις ώρες χαλαρότητας,που ήταν ελάχιστες, από την κουζίνα μας βγήκαν και άλλα γλυκά που βέβαια καταναλώθηκαν εντός των τειχών και αποκλειστικά από την ομάδα του Εργον. Τις τελευταίες ημέρες μάλιστα,καθώς αποχαιρετούσαμε τη φετινή καλοκαιρινή περιπέτεια ξεμύτισε και ένας αφρός καφέ,όπου αφρός βλέπε mousse και όπου καφές βλέπε ελληνικός ή espresso! Τα γλυκά του κουταλιού τα φάγαμε με το κουτάλι και τα βάλαμε δίπλα,πάνω και κάτω από τα γλυκά μας με μεγάλη επιτυχία...επίσης κάποια από αυτά τα συνδυάσαμε και με αλμυρές γεύσεις...αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία..πιο αλμυρή !

Θα μπορούσα να σας αποκαλύψω κάποιες από τις στιγμές που μου χάρισε η κουζίνα τους τελευταίους μήνες,αλλά δεν θα το κάνω...μπορεί να γίνω εκνευριστικά ακατανόητη σε κάποιους.
Το θέμα είναι πως όταν δουλεύεις μέσα σε μια επαγγελματική κουζίνα πρέπει να καταφέρεις να ισορροπήσεις και να πιστέψεις στο μότο που λέει ότι δεν μαγειρεύεις στο σπίτι σου αλλά μαγειρεύεις σαν στο σπίτι σου σε ανθρώπους που θέλουν να φάνε μακρυά από το σπίτι τους αλλά χωρίς να το ξεχάσουν...σας μπέρδεψα; Θα το καταλάβετε ή  έστω θα το θυμηθείτε και εσείς όταν φάτε έξω και αυθόρμητα ξεφουρνίσετε "Ααα!Αυτό είναι σαν το φαγητό της μαμάς αλλά στο πιο μοντέρνο του!", από την άλλη αν φάτε κάτι πραγματικά κακό και πάλι το μόνο που θα σκέφτεστε θα είναι το σπίτι σας !

Για χάρη αυτού του διαφορετικού καλοκαιριού θα μιλήσω με ονόματα...sorry!

Ο Δημητρής Κοπαράνης,(τον διαβάζεις εδώ ) μου άνοιξε τα μάτια της κουζίνας και τις πόρτες των ψυγείων χωρίς φόβο και με πολύ πάθος για την μαγειρική...και τον ευχαριστώ και ιντερνετικά γι'αυτό.
Τα αδέρφια Δούζη-Έργον με καλοδέχτηκαν,με έβαλαν στην κουζίνα τους με πειράγματα και από ψάρι του γλυκού νερού έγινα σουπιά και κατάφερα να κλέψω λίγο από τον ενθουσιασμό και την τρέλα τους.
O Λουκάς, σαν άλλος γνήσιος μπάτλερ της βρετανικής παράδοσης μου έμαθε τα κατατόπια και βασικά πως να χρησιμοποιώ την μηχανή του καφέ!
Ο Στέφανος, η πιο cult μούρη του μαγαζιού έδωσε άλλη εικόνα ή μάλλον άλλη νότα στην καθιερωμένη μάζωξη σε ένα παντοπωλείο-μεζεδοπωλείο..blogger και αυτός τον
 διαβάζεις εδώ
Τον Ευριπίδη, τα στιβαρά χέρια και όχι μόνο της ιστορίας αυτής, που σήκωσαν αυτό το καλοκαίρι από πιάτα μέχρι extra ευθύνες, τον ευχαριστώ γι'αυτά και άλλα τόσα...

Ο Μανώλης ή αλλιώς Μανωλάκης,Ο Αργύρης "έλα μου ρε", η SuperΠέπε με το τέλειο γέλιο της, ο μικρός Γιωργάκης, η Ζωή και άλλοι φίλοι που βοήθησαν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο για να βγει το καλύτερο αποτέλεσμα!
Κλέινοντας θέλω να πω ένα ευχαριστώ και ένα συγνώμη σε όλες τις κυρίες που δούλεψαν στην λάντζα μας,την Ολυμπία,την Νταίζη ή αλλιώς Ντεζίρα και την Λέζε-Μοντάνια, αν τις ταλαιπώρησα κάποιες φορές δεν έγινε επίτηδες,μόνο τις φορές που με πιτσιλούσαν εκνευριζόμουν αλλά μου περνούσε σύντομα!

Και έτσι τελείωσε η κουζινοπεριπέτεια μου...δηλαδή όχι ακριβως...οι φίλες μου περιμένουν την επιστροφή μου στην κουζίνα του σπιτιού μου αυτή την φορά! Τι να κάνεις; Στόματα είναι και αυτά και πρέπει να τα θρέψω!
Α! Ξέχασα να πω το βασικό ότι την επιμέλεια του μενού στην Κουζίνα του ΈΡΓΟΝ την είχε ο Δημήτρης Σκαρμούτσος...ναι ναι o master chef με τα tattoos !!

THAT'S ALL FOLKS!!!





 







5 σχόλια:

  1. καλο σου χειμωνα λοιπον και ευχομαι να ειναι οσο δημιουργικο ηταν & το καλοκαιρι σου!!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλό χειμώνα και καλή συνέχεια σε όλα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. πολύ ωραίο blog μου φτιάχνει τη διάθεση και.. μου ανοίγει την όρεξη! θα το επισκέπτομαι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μου άρεσε πολύ το blog σου. Ελπίζω να τα λέμε. Άντε και καλό χειμώνα από εδώ και πέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ευχαριστώ για τα ωραία λόγια..και τις ευχές για καλό χειμώνα! Καλές δημιουργίες σε όλους μας :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή